Pangangarton ang isa sa mga naranasan ko nung elementary ako. During grade 5 ay nangangarton ako sa Sangandaan Supermarket sa may Caloocan. Minsan Sabado't Linggo kami tumutulak kasama ang mga kaibigan ko o kaya naman minsan ay hindi ako pumapasok sa school. Kaya siguro bumaba ang mga grades ko noon. Pero aanhin ko yun kung kumakalam naman ang sikmura ko. Sa pangangarton dito ko naranasan na maliitin ng mga nakaka-angat sa buhay. Hindi ba porket madumi ang aming pangangatawan ay gagawa na kami ng hindi maganda?. Ayun ang akala nila! At ayun din ang mahirap sa mga taong nakaka-angat sa buhay porkit hindi na kaaya-aya sa kanilang paningin ay akala nila ay gagawa na ng masama. Andiyan yung pinapa-alis ka nila at ayaw ka nila makita o ayaw dikitan na akala mo ay may nakaka-hawang sakit.
Sa pangangarton minsan malakas ang kita minsan hindi. Pero minsan hindi lang karton ang nakaka-lakal namin pati yero minsan kasi may nagbibigay sa amin for free. Kaya malaki rin ang nauuwi namin ng mga kaibigan kapag siniswerte sa panganga-lakal. Masaya kami kapag nangangalakal kami dahil nagiging matatag ang aming pagka-kaibigan. Kung ano ang nararanasan ng bata sa larawan ay amin ring naranasan ang mainitan, masunog ang balat, magutom at kutayain. Pero wala kaming magagawa dahil ito ay dapat naming tiisin upang kumita ng kaunting pera. Pero hindi na namin iyun iniintindi dahil hindi naman sila makakatulong sa amin upang kumita ng pera. Pero ang totoo ay masakit sa amin kung ano man ang mga sinasabi nila. Sige po hanggang dito na lang hanggang sa susunod.
No comments:
Post a Comment